Criminele bendes bieden op internet medicijnen aan tegen de Mexicaanse griep die van dubieuze kwaliteit zijn.
PvdA-Europarlementariër Judith Merkies spreekt van een zorgwekkende toestand voor de consument. Volgens haar maken deze internetsites misbruik van de paniek bij mensen die niet tot de risicogroepen behoren en niet voor vaccinatie in aanmerking komen, maar wel een middel willen tegen de griep.
Volgens Merkies is de helft van de medicijnen die op deze sites wordt aangeboden nep en bevatten ze soms zelfs schadelijke stoffen.
In het Europarlement ijvert ze voor regels die de verkoop van nepmedicijnen moeten tegengaan.
Lees ook:Meer actie geëist na griepdoden Argentinië
Lees ook:‘Algehele vaccinatie Mexicaanse griep niet nodig’
Lees ook:Kwaad bloed om verkoop griepvaccins
Lees ook:Mexicaanse griep, wel of niet vaccineren?
Lees ook:Indonesië levert weer monsters vogelgriep aan WHO
Het is een teken aan de wand hoe er door allerlei bangmakerij wordt gemanipuleerd met die griep. De farmacieconcerns hebben de WHO onder druk gezet en hier en daar zelfs besmette vaccins verspreid. De WHO heeft zich gecompromitteerd en geeft weliswaar tegenstrijdige orders uit maar allemaal met de bedoeling om meer van die vaccins te laten inspuiten bij de wereldbevolking, die dom wordt gehouden over de inhoudsstoffen en de bijwerkingen. De overheid heeft angst en paniek al tijden aangewakkerd en nu zijn er ook (andere)criminelen aan het werk. Maar gelukkig is er redding want op de site van de WHO (!) staat ook Oscillococcinum genoemd als effectief middel bij griep. Homeopatisch, zo goedkoop dat er niet mee te sjoemelen valt en bijwerkingen zijn nog nooit vertoond. Het beste advies: Pandemie? Kies homeopathie!
Mooie reactie Wim, recht uit mijn hart. Dat de WHO zich volledig heeft gecompromitteerd was in 1998 al bekend, toen er op een symposium over de farmalobby duidelijke feiten werden benoemd. Hieronder een citaat uit een verslag van die dag uit het Tidschrift Deviant van maart 1999.
“Belangenverstrengeling
De discussie wordt geopend door voorzitter David Gilbert (Engeland), die uitlegt waarom de kwestie van sponsoring van de gezondheidszorg door de farmaceutische industrie aan de meest wezenlijke aspecten van ons mens-zijn raakt: “Het gaat over gezondheid, waar wij ons allen sterk voor maken. Het gaat over geld, wat voor de meesten van ons ook een belangrijk onderwerp is. En het gaat over relaties: hoe voel je je als je geld van je vrienden aanneemt, of van je ouders? Het is niet helemaal sex, drugs en rock ‘n roll, maar het komt wel aardig in de richting.”
Gilbert stelt dat in Engeland 50% van al het medisch-wetenschappelijk onderzoek betaald wordt door de farmaceutische industrie. Hij meent dat, met de toenemende zorg om geld in de GGz, sponsoring beschouwd kan worden als een pil, een remedie voor chronisch geldgebrek. De vraag, zo zegt hij, is dan hetzelfde als bij elk medicijngebruik: “Kan deze pil op verstandige wijze worden gebruikt? Wat de voordelen van sponsoring zijn is wel duidelijk (namelijk geld), maar wat zijn de nadelen?”.
Een eerste antwoord op deze vraag werd aangereikt door Charles Medawar (Engeland), die de ontwikkelingen van de farmaceutische industrie sinds 20 jaar kritisch volgt. Volgens Medawar vormt sponsoring een regelrechte bedreiging voor de democratie. Hij noemde het voorbeeld van de World Health Organization (WHO), die voor 70% van haar inkomsten afhankelijk is van de farmaceutische industrie. Terwijl de WHO geacht wordt op mondiaal niveau onafhankelijk de criteria voor verschillende stoornissen vast te stellen en beleid daaromtrent te bepalen, wordt in de zogenaamde consensusforums doorgaans zitting genomen door personen van wie connectie met de farmaceutische industrie bekend is. Als een desastreus gevolg van dergelijke belangenverstrengeling noemt hij de voortdurende uitbreiding en nivellering van de diagnose ‘depressie’, waarvoor inmiddels meer dan 100 omschrijvingen bestaan. De implicatie hiervan is, volgens Medawar, duidelijk: door via de consensusforums het begrip depressie op te rekken, wordt de groep depressieven kunstmatig vergroot en de afzetmarkt voor anti-depressiva uitgebreid. Het door sponsoring ‘kopen van stemmen’ in de forums bedreigt de kritische en onafhankelijke positie van de WHO en maakt een democratisch beslissingsproces onmogelijk. Hierdoor ontstaat een situatie waarbij ‘de staart met de hond kwispelt’.”
Bron: http://www.tijdschriftdeviant.nl/teksten/020art01.htm